Pretty woman give a smile to me...!!!

Το FREE,το περιοδικό δεν είχε σα διαφημιστικό σλόγκαν "πρώτα ζούμε μετά γράφουμε"?!
Έτσι λοιπόν με πολύ παιχνιδιάρικη και προς σάχλισμα διάθεση θα γράψουμε κι εμείς αφού πρώτα ζήσαμε(και καλά οι σκληροί να πούμε!)...




Και τι θα γράψουμε?Για τις γυναίκες...
Αντιμετωπίζοντας αυτό το φλέγον ζήτημα,που εδώ και αιώνες απασχολεί το απεγνωσμένο ερώτημα "ΟΡΕ ΠΟΥ ΠΑΜΕ?!",ως προς τρεις παραμέτρους του!
Ως έννοια,ως παράνοια και ως μετάνοια...!

ΕΝΝΟΙΑ...
Γυναίκα,η κοινή.Γένος θηλυκό.
Που μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι ανώτερο από την κοινή γυναικά.Σε κάτι τρομακτικό..Μάλλον με τρομακτικές διαστάσεις.

Άλλοτε σωματικά......
(....η απάντηση στο ερώτημα σε αυτήν την περίπτωση είναι:ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ!)

Άλλοτε πνευματικά.....Εδώ για πολλές γυναίκες ο συλλογισμός καταλήγει σε άτοπο.

Και τέλος όταν στο σύνολο της η γυναίκα γιγαντώνεται ως μπελάς!
Εφιαλτικό σενάριο...Καίει το άτιμο....!Και που καταλήγει?!

ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΙΑ.

Άλλοτε προσωρινά,άλλοτε λίγο περισσότερο,άλλοτε για μια ζωή....Ανάλογα το βαθμό της καψούρας όπως θα λέγαμε πεζοδρομιακά.

Πολλές περιπτώσεις λοιπόν όπου μια γυναίκα έμελλε να γίνει μπελάς για έναν άνδρα οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στην τρίτη παράμετρο!

ΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ!

Ενός λεπτού σιγή για τους πεσόντες.................Άντε μισού...Βαρέθηκα να περιμένω ένα ολόκληρο λεπτό...!
Αλλά οι πεσόντες πεσόντες...Όλοι τους ξέρουμε,ζουν αναμεσά μας...!
Και καλά έκαναν και έπεσαν ηρωικά για την καψούρα τους..
Παύση και τραγούδι για την περίσταση:




Αυτά είναι...

Και τώρα συνεχίζουμε την κοινωνιολογική μας ανάλυση.Με στόχο να προσεγγίσουμε την με ψυχή άβυσσο γυναίκα.

Έννοια.Παράνοια.Μετάνοια.
Αυτό το συλλογιστικό σχήμα τώρα που το ξανακοιτώ δεν είναι το μόνο σενάριο..
Το λέει και ο Γιαννάκης ο Πλούταρχος που παίρνει ως άλλος μαθηματικός περιπτώσεις:
"Αν είσαι η αγάπη που περίμενα να ρθει γείρε στο πλάι μου και γίνε η ζωή μου"!!!

Υπάρχει δηλαδή και αυτό το σενάριο..Το θετικό.
Εκεί που μια γυναίκα μπορεί.... να συμπληρώσει ένα μεγάλο άντρα!χαχα!
Το καλό σενάριο.Αυτό που αν υπάρχουν οι κατάλληλες προυποθέσεις και κυρίως οι κατάλληλοι άνθρωποι οι στιγμές που δημιουργούνται είναι μοναδικές.
Κι επειδή είπαμε είμαστε σκληροί,δεν το γράφω-ντεμέκ- συναισθηματικά..!!!!
Αναφέρομαι σε όοοοολους τους άλλους τομείς εκτός από το συναισθηματικό!

Αλλά ας πρυτανεύσει-όπως συνηθίζει άλλωστε σε αυτό το υπερ-blog- η λογική..
Ναι λοιπόν..Η λογική μίλησε,απεφάνθη και κατέδειξε (και) το συναίσθημα.
Άντε...Μικρή αναθεώρηση..
Με κατάλληλες προυποθέσεις και κυρίως κατάλληλους ανθρώπους,οι στιγμές είναι μοναδικές..ΚΑΙ στα συναισθηματικά.Διότι η γυναίκα,όταν είναι γυναίκα και οχι playmobile που το παίζει ντίβα,σου διεγείρει το συναισθηματικό σου κόσμο,τόσο όσο κανείς πλην του εγκέλαδου δε δύναται να σε ταρακουνήσει..!

Γυναίκες τριγύρω πολλές,πάρα πολλές..πιο μικρές ,πιο μεγάλες,άλλες κι άλλες,δασκάλες...

Κάπως έτσι.
Άσχετα από τις επιμέρους ιδιότητες της καθεμιάς η ανάρτηση θα κλείσει με ένα τραγούδι ύμνο εις την γυναικείαν ομορφιάν,εις το μεγαλείον της γυναικός!



ΟΥΠΣ!Γράψτε λάθος...
Αυτό είναι το σωστό...
Για όλες εσάς λοιπόν που αισθάνεστε γυναίκες..Καλό σας βράδυ κυρίες μου!

Happy 90 days!!!

Η συγκλονιστική δημοσίευση που θα άλλαζε τη ροή της ιστορίας ολοκληρώθηκε...
Το blog αισίως άγγιξε την 90η του μέρα..
Με μια αν μη τι άλλο επική συνέχεια από τη συγκλονιστική συντάκτρια Γιούκα Λίλι..
Κι επειδή για να εκπέμψουμε σε παραπλήσιο μήκος κύματος με την "Προφητεία" το "ταξίδι της μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα τελείωσε',πρέπει νομίζω να αποκαλύψουμε τον εγκέφαλο όλης αυτής της σύλληψης!
Κι όμως...δε θα "δώσουμε" τον εγκέφαλο στεγνά και στυγνά...
Θα τον "δώσουμε" πλαγίως..Αφήνοντας το επίμετρο που ο ίδιος διάλεξε να μιλήσει γι'αυτόν!


Επιμετρεί η συντάκτρια Γιούκα Λίλι:

"...........

Επίμετρο (δεν έχω ιδέα τι σημαίνει αυτό αλλά μου αρέσει πολύ η λέξη)

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική. Οποιαδήποτε μαλακία είναι-άποψη-εσκεμμένη και εσκαμμένη εκ προθέσεως. Δεν υιοθετώ αυτά που γράφω. Είπαμε. Οι σαμάνοι του Βισνού τα λένε αυτά. Ποιος ξέρει-γουάδαφάκ-τι πίνουνε εκεί πέρα…"



Το επίμετρο λοιπόν μίλησε.Εκ μέρους της Γιούκας.Για τη Γιούκα.

Είναι όμως υπαρκτό πρόσωπο?Γιατί σε περίπτωση που ειδωλοποιηθεί η Γιούκα οι χιλιάδες του κόσμου οφείλουν να γνωρίζουν αν "πιστεύουν"σε μια αληθινή ανώτερη μορφή ζωής..!

Προκειμένου να απαντηθεί και πάλι πλαγίως το ερώτημα δεν έχω παρά να σας παραπέμψω στη δεύτερη και υπό μορφή ιδρυτικής διακήρυξης ανάρτηση πίσω στην αρχή του blog:
(http://venland.blogspot.com/2010/06/v-enu.html)


Αυτά περί Γιούκας..Προς το παρόν δηλαδή...
Το blog μέσω αυτής της μεταβατικής ανάρτησης θα επανέλθει και πάλι στους γνωστούς ρυθμούς του..
Ρυθμούς εξωεξεταστικούς πλέον...
Ρυθμούς πιο χαλαρούς,όσο φυσικά η επικαιρότητα μας το επιτρέπει...



Υ.Γ:Barney μου έλειψες.Ευτυχώς σε ξαναβρηκά!

Η προφητεία(συνέχεια) ή "Γιούκα Λίλι strikes back..!"

(Μια πανάρχαια προφητεία κάπου στα βάθη της Μεσοποταμίας έλεγε πως στις 88 μέρες ζωής του blog,η συνέχεια μιας συνταρακτικής δημοσίευσης θα άλλαζε τη ροή της παγκόσμιας ιστορίας...)


Ξαναγράφει(!) η συντάκτρια ΓΙΟΥΚΑ ΛΙΛΙ:

".....................

Το έπος του Hamoura-B*
ή Μία Ωδή στην -Αγία- Αυτόματη Γραφή και τα Οικουμενικά Κλισέ


(ΣΥΝΕΧΕΙΑ="Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή,από τον πρόλογο..Γιατί μόνο έτσι θα εκπληρωθεί η προφητεία........!")

Πρόλογος

Θα σας πω μια ιστορία. Μια ιστορία παλιά όσο και οι πρώτες φωτιές που ανάφτηκαν από ανθρώπους στα βαθιά σπήλαια της απέραντης Ασίας. Μια παραβολή βγαλμένη από τα βάθη της ιστορίας των αρχαίων φυλών της Ινδοκίνας. Μια ιστορία, που βρίσκεται στον πυρήνα της λαογραφίας των περιοχών αυτών, καθώς είναι κομμάτι του τελετουργικού της ενηλικίωσης των αγοριών, το οποίο γίνεται με σελήνη δεκατριών ημερών και κατά τη διάρκεια του οποίου αυτή η ιστορία απαγγέλεται στα σανσκριτικά από τον ιερέα της φυλής, όταν το αγόρι που πρόκειται να μυηθεί στον κόσμο των ανδρών και της λατρείας, έχει συμπληρώσει την δέκατη τρίτη μέρα του δέκατου τρίτου έτους της ζωής του, μέσα σε ένα οργιαστικό κλίμα παγανιστικών χορών (και ξέφρενων πανηγυρισμών) και λίγη ώρα πριν τον περιτμήσουν. Ο άνεμος, που μετέφερε τους ψιθύρους των Ινδουιστών μοναχών μέσα στους αιώνες, την έφερε σήμερα από το δρόμο του μεταξιού και στη δύση, για να μεταδοθεί σε όλη την οικουμένη η σοφία των σαμάνων του Βισνού και να μείνει παρακαταθήκη τους για τις επόμενες γενιές στους αιώνες των αιώνων αμήν.

Μέρος Πρώτο: Τα χρόνια της αθωότητας

Ήταν μια φορά ένα μικρό κοριτσάκι. Για τις ανάγκες της αφήγησης θα την πούμε Γιούκα Λίλι. Η Γιούκα, λοιπόν, ήταν ένα χαρισματικό κοριτσάκι, που από τα παιδικά της χρόνια δενόταν με ζουρλομανδίες με εγκάρδια φιλία με ένα επίσης χαρισματικό αγοράκι, τον οποίο για τις ανάγκες πάντα της αφήγησης θα ονομάσουμε Σπιρτούλη (γιατί ήταν πολύ χαρισματικός και έξυπνος- αλλιώς δεν θα κάνανε και χωριό έτσι κι αλλιώς). Τα δύο παιδιά, γνήσιοι απόγονοι των Τεμπέληδων της Εύφορης Κοιλάδας* μεγάλωσαν αγαπημένα και χαρούμενα τρέχοντας στα ξανθά λιβάδια του Τενεσί, σκαρφαλώνοντας πάνω στις σφενταμιές και ψαρεύοντας πέστροφες στα κρυστάλλινα νερά δροσερών ποταμών. Η φιλία τους χρόνο με το χρόνο γινόταν πιο δυνατή, καθώς τα πνεύματά τους συνδέονταν με μία επικοινωνία άνευ προηγουμένου στα ανθρώπινα χρονικά. Επικοινωνούσαν με κύματα και πολλές φορές πάνω στην κλιμάκωση αυτής της ηδονικής επικοινωνίας έπιαναν και σήματα εξωγήινων, πράγμα που τους έδενε ακόμα περισσότερο μεταξύ τους, γιατί το υπόλοιπο χωριό τα λέγε αγγελοκρουσμένα και τα είχε περιθωριοποιήσει. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ήταν απλώς αριθμομνήμονες, παιδιά indigo και πολύ μπροστά από την εποχή τους. Τελοσπάντων, λοιπόν, πέρα από όλα αυτά τα συνέδεε όμως και κάτι άλλο. Ακόμα βαθύτερο και πιο δυνατό. Ένα κοινό όνειρο. ( “I have a dream”, έλεγαν το ένα στο άλλο τις κρύες νύχτες του χειμώνα πίνοντας ζεστό κακάο γύρω από τη φωτιά της φυλής). Το όνειρο ενός κοινού εντυπωσιοθυρικού, ψωνίστικου, μα κυρίως εξυπνακίστικου… BLOG!!!!!!!

Μέρος Δεύτερο: Η άτιμη προδοσία του Σπιρτούλη

Αλλά που να ξεραν ότι αυτήν την σχεδόν καρμική σχέση μεταξύ τους θα την αποσυνέθετε το ύπουλο σαράκι της προδοσίας ( ωωωω μα ναι…). Γιατί ο μικρός Σπιρτούλης, όταν μεγάλωσε λίγο, την είδε πολύ γαμιάς και μάλλον όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων μέσα από επιστημονικές διαδικασίες είχε μπει μέσα του ο Μαύρος Πιτ και το Γιέτι παρουσίασε σεχταριστικές και αυτονομιστικές συνάμα τάσεις (εξ ου και σήμερα είναι γνωστός στις κακόφημες πιάτσες την Place de la Concorde με το προσωνύμιο Autonomy Boy) και αφήνοντας ανεξέλεγκτους τους σφιγκτήρες των εντοσθίων του να εκλύσουν τόνους μεθανίου στην ανυποψίαστη, αθώα, αγνή, άσπιλη, αμόλυντη και ανέγγιχτη από την κακία και τη μοχθηρία αυτού του άπονου ντουνιά Γιούκα (που πα να πει την έκλασε ασυστόλως και με ξετσιπωσιά νεόπλουτης Κολωνακιώτισσας) έκανε – άκουσον- άκουσον εκεί- ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΕΡΗΜΗΝ (της) ΔΙΚΟ ΤΟΥ BLOG!!!!!! Η Γιούκα, τότε, κατάλαβε την πικρή ματαιότητα της ανθρώπινης φύσης, την πληγή που αφήνει το αγκάθι του εγωισμού και της περηφάνειας και την θεωρία της σχετικότητας. Ένιωσε για πρώτη φορά να δοκιμάζεται η πίστη της στους ανθρώπους. Ένιωσε για πρώτη φορά τον παρθενικό υμένα κάτι να σκίζεται και να σπάει μέσα της. Ένα δάκαρυ κύλησε στο μέτωπό της. Όλος της ο κόσμος γινόταν συντρίμμια γύρω της. Ένιωθε…βιασμένη. Μισούσε το σώμα της. ( “Σε μισώ σώμα”, έλεγε κλαψουρίζοντας και τραγουδώντας στα συντρίμμια της ζωής μου, τα κομμάτια της ψυχής μου πέφτουν κάτω ένα ένα… της Despina Vandi1 όντας όμως μόνη της πια τα κρύα βράδια στο ντους πίσω από την κουρτίνα του Ψυχώ). Όλα αυτά τα ανέμελα χρόνια στο γαλατικό χωριό της Εύφορης Κοιλάδας, μήπως, τελικά δεν σήμαιναν απολύτως τίποτα; Τέτοιες σκέψεις οδήγησαν την Γιούκα … στην πλατεία Συντάγματος (εκεί γύρω στο σωτήριο ακαδημαϊκό έτος 2007- 2008), κρυμμένη πίσω από μια emo φράντζα και εισπνέοντας τόνους λακ, σε μια απόπειρα να δώσει τέλος στην άχαρη ζωή της που λίμναζε στα ελώδη νερά της απάθειας..."

Η προφητεία....(Γιούκα Λίλι on decks..!)

(Μια πανάρχαια προφητεία κάπου στα βάθη της Μεσοποταμίας έλεγε πως στις 85 μέρες ζωής του blog,μια συνταρακτική δημοσίευση θα άλλαζε τη ροή της παγκόσμιας ιστορίας...)


Γράφει η συντάκτρια ΓΙΟΥΚΑ ΛΙΛΙ:

".....................


Το έπος του Hamoura-B*

ή Μία Ωδή στην -Αγία- Αυτόματη Γραφή και τα Οικουμενικά Κλισέ


Μια σχέση αγάπης-μίσους δοσμένη με ύφος γλαφυρό, θεατρικό, δραματικό ύφος , μα ταυτόχρονα και προσιτό και βλοσυρό.
(New York Times)

Ένα οδοιπορικό στα άδυτα της μαύρης ηπείρου με το γλυκό πουλί της νιότης.
(Goal News)

Ο Μαύρος Πειρατής σε ένα ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα που καταλήγει ανατολικά της Εδέμ στο Βυσσινόκηπο του θείου Βάνια, αφήνοντας επιτέλους την πολυπόθητη γεύση του νόστου και ανυψώνοντας στην κάθαρση.
(Super Katerina)


[*διαβάζεται Χαμούρα-Μπι, φιλολογικό ψευδώνυμο του Χαμούρα Μπι-Μπι Κινγκ με το οποίο ο νοτιοαφρικανός συγγραφέας έγραφε στο φιλολογικό περιοδικό Εστία)]




Μέρος Τρίτο: Τα σταφύλια της οργής της Γιούκα Λίλι ή Kill Spirtoulis

Όμως η Γιούκα πήρε όλον αυτόν τον πόνο και τον έκανε δύναμη (αφού πρώτα άκουσε πολύυυυ Gloria Gaynor, Prince, Elton John, Boy George, Celine Dion, Roxette, George Michael και Wham, Madonna, Kylie Minogue, Bullet For My Valentine, Κατερίνα Στανίση και Σταμάτη Γονίδη- γιατί ειδικά αυτός ο τελευταίος είναι φάρμακο που ενδείκνυται προς ίασιν πάσας νόσου και μ@λ@κί@ς. ) Και αφού καβάλησε το Λεωφορείον ο Πόθος και έφτασε μέχρι την Ιαπωνία, όπου και αποσύρθηκε για αρκετό καιρό, εκεί κατέκτησε την τέχνη του ξίφους, την οποία διδάχθηκε από απόστρατους, αλκοολικούς Σαμουράι. Στα καπάκια γύρισε πίσω αποφασισμένη να στοιχειώσει κάθε βήμα του μισητού της φίλου Σπιρτούλη σαν την άδικη κατάρα. Οι καρατέκα τεχνικές που είχε τελειοποιήσει σε μια εξόρμησή της στα παράλια της Κίνας, προπονούμενη μπροστά στον ανατέλλοντα ήλιο και δίπλα σε δέντρα Μπόνζάι υπό την καθοδήγηση του θρυλικού, σοφού μέντορα Μίστερ Μιγιάγκι και παρακαλουθώντας σεμινάρια του Όμπι- Γουάν Κενόμπι, την βοήθησαν να καταλήξει στην απόφαση να χρησιμοποιήσει την ίδια τη δύναμη του αντιπάλου της για να τον αναχαιτίσει, να τον κατατροπώσει, να τον εκμηδενίσει, και, τέλος, να τον οδηγήσει στην οριστική του εξολόθρευση και στη συνάντηση με τον Δημιουργό του. Χρησιμοποιώντας την αρχαιοελληνική (πουστι@) τεχνική του Δουρείου Ίππου, έχτισε βήμα-βήμα μία εκδίκηση τόσο γλυκιά όσο και η καρυδόπιτα της μητέρας του Σπιρτούλη –την οποία η Γιούκα ακόμη αναπολεί- και την έφαγε και σε ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Εισέβαλλε σαν spyware μέσα στο τόσο alternative blog του και-τα έκανε όλα πουτ@ν@!- το διέλυσε στα εξ ων συνετέθη. Ένα χαμόγελο έσκασε στο χειλάκι της μετά από πολύ καιρό. Ένιωθε γνήσιο και πεντακάθαρο σαν αγνό, παρθένο, καλαματιανό ελαιόλαδο το αίσθημα της ικανοποίησης μέσα της πια… Μπορούσε να κοιμηθεί πια ήσυχη. Είχε εκπληρώσει το πεπρωμένο της. Και είχε δώσει στους απανταχού άντρες ένα πολύτιμο μάθημα ζωής. Ποτέ –επαναλαμβάνω Π Ο Τ Ε- μην προκαλείς την οργή μιας γυναίκας. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μια χαρισματική γυναίκα."


Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή,από τον πρόλογο..Γιατί μόνο έτσι θα εκπληρωθεί η προφητεία........!

Συνεχίζεται!

Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι......!!!!

Είστε συνδεδεμένοι σε ένα blog...
Και τι περιμένετε να περιέχει ένα blog?...Aναρτήσεις!
Και τι είναι οι αναρτήσεις?...Κείμενα...Λέξεις,φράσεις,προτάσεις που κανονικά από κάπου πρέπει να "ξεκινούν..Από μια αφορμή!

Μια αφορμή που θα "τσιμπήσει" τον κειμενογράφο να γράψει..Θα του δώσει την ιδέα,την απαιτούμενη ώθηση..!

Αυτή την αφορμή λοιπόν έψαχνα κι εγώ,προκειμένου να ανανεώσω το μικρό και ταπεινό blogακι μου!Όμως όταν κάνεις επίμονες αναζητήσεις αφορμών,αφενός χάνεται ο αυθορμητισμός,αφετέρου δε σου κάθεται η αφορμή!
Μέχρι που από τα απλά,τα καθημερινά έρχεται η έμπνευση!Και ήρθε...Και σε ποιο όνομα ακούει?!
............
.........
......
ΑΣΤΕΡΙΞ!


Αστερίξ λοιπόν.Ένα όνομα που αυτόματα μετατρέπεται σε χιλιάδες εικόνες και σκέψεις κάθε φορά που το βρίσκω μπροστά μου..Κι επειδή αυτό γίνεται συνέχεια,μιας και καθένα από τα 33 τεύχη της κύριας σειράς τρυπώνει σε κάθε γωνιά του σπιτιού μου,αυτές οι χιλάδες εικόνες και σκέψεις είναι σχεδόν non stop..Το επόμενο μάλιστα λεπτό συνήθως με βρίσκει ήδη να έχω αρχίσει να το διαβάζω και να γελάω δυνατά,ανεξάρτητα από το γεγονός οτι είναι η ν-οστή φορά που θα διαβάζω το συγκεκριμένο τεύχος!

Ας μιλήσουμε λοιπόν σήμερα για Αστερίξ..
Ας κατασκευάσουμε και καμιά ισότητα..
Χμ...για παράδειγμα Αστερίξ= αυθεντικότητα..
Ή μήπως Αστερίξ= διαχρονικότητα...
Αλλά και το Αστερίξ= αντίσταση ακούγεται πολύ αντιπροσωπευτικό!

Γάλλος στην καταγωγή αν και νομίζω ότι τα εκατομμύρια των θαυμαστών του παγκοσμίως* τον αισθανόμαστε σα μια πολύ οικεία φιγούρα,ίσως έχουμε ταυτιστεί με κάποιον από τους ήρωες του και σίγουρα έχουμε γελάσει ανεξάρτητα από την ηλικία* μας!

Όπως ίσως διαπιστώσατε στην πάνω πρόταση υπάρχουν δύο αστερίσκοι(astérisques,λογοπαίγνιο για το όνομα του ήρωα μας στη μητρική του γλώσσα)
Ο πρώτος αστερίσκος αφορά το "παγκοσμίως"..Kαι είναι απαραίτητος μιας και υπάρχουν λαοί που δεν ψήθηκαν ποτέ με τον κόσμο των ανυπόταχτων Γαλατών..Όπως οι Αμερικάνοι και οι Ιάπωνες....
Κι αν οι Ιάπωνες δεν ψήθηκαν εξαιτίας της εγχώριας βιομηχανίας παραγωγής κόμικς,οι Αμερικάνοι δεν μπόρεσαν ποτέ σύμφωνα με κοινωνιολογικές αναλύσεις να κατανοήσουν το βαθύτερο νόημα των περιπετειών του Γαλάτη,να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι ο Δαυίδ μπορεί να κερδίσει το Γολιάθ:Το μικρό χωριό της Αρμορικής δεν υποδουλώθηκε σε ολόκληρη Ρωμαική Αυτοκρατορία,πανίσχυρη εξάλλου την επόχη που διαδραματίζεται το κόμικ,γύρω στο 50 π.Χ.
Και δεν μπόρεσαν να το κάνουν,γιατί δεν κατάφεραν να βάλλουν τον εαυτό τους ούτε στη θέση του "μικρού",του ανίσχυρου αλλά ούτε και στη θέση μιας Αυτοκράτοριας που αν και πανίσχυρη γελοιοποιείται συνεχώς από μια μικρότερη δύναμη.
Άκρως υπεροπτικό πλην αμερικανικό!

Ο δεύτερος αστερίσκος αφορά το καθολικό στοιχείο του Αστερίξ ως προς την ηλικία του αναγνωστικού κοινού του..Διαφορετικές ηλικίες,διαφορετικοί λόγοι για γέλιο..
"Το κλειδί της επιτυχίας είναι η περιεκτικότητα της σειράς σε κωμικά στοιχεία που απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες (πέρα από τα καθαρά γαλλικά αστεία), εικόνες με έντονα χρώματα και ζωντανό σκίτσο που καθηλώνουν τα παιδιά, ενώ οι ενήλικες μπορούν να γελούν για ώρες με μια ατάκα ή με τους αναχρονισμούς, που συχνά συναντιούνται στο σενάριο.."



Αν όμως παρουσιάζει κάτι εξαιρετικό ενδιαφέρον είναι η διαχρονικότητα,η αντίσταση και η αυθεντικότητα ως έννοιες βαθιά ριζωμένες στο οικοδόμημα του Αστερίξ..

Αυθεντικότητα χαρακτήρων,αυθεντικότητα στις ατάκες(ειδικά στη γαλλική του έκδοση με καταπληκτικά λογοπαίγνια),αυθεντικότητα ακόμα και στις μεταφράσεις του,με απόδοση πλησιέστερη στο χιούμορ κάθε λαού που όμως σε καμιά περίπτωση δεν αλλοιώνει το πνεύμα του δημιουργού.

Αντίσταση..Όπως αυτή συναντιέται σε όλη τη σειρά και μάλιστα κάνει τους Αμερικάνους να δυσανασχετούν.Αντίσταση απέναντι στον ισχυρό,απέναντι σε κάθετι "ψεύτικο" που υποσκάπτει τις ανθρώπινες σχέσεις και απειλεί την αυθεντικότητα των ανθρώπων και των καταστάσεων.Άσχετα που η γαλατική αυθεντικότητα περιγράφεται από λαιμαργία στο φαγητό,διάθεση για μόνιμο γλέντι,καβγάδες,χαβαλέ και θρησκευτικές προκαταλήψεις!

Διαχρονικότητα..Όχι μόνο επειδή ο Αστερίξ έκλεισε ήδη μισό αιώνα ζωής πέρυσι..Αλλά κυρίως γιατί οι αξίες,οι έννοιες και τα μηνύματα που περνούν μέσα από το αγαπημένο μου κόμικ είναι διαχρονικά,ειδικά για τους λαούς που νιώθουν πως μέσα τους κρύβουν έναν μικρό Αστερίξ,έναν τεράστιο Οβελίξ ή οποιονδήποτε άλλο ήρωα της σειράς..



Ο Οβελίξ συχνά διαπιστώνει πως"είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι..!"

Εμείς δεν έχουμε παρά να βρούμε τους δικούς μας"Ρωμαίους" και το δικό μας μαγικό φίλτρο.
Γιατί τόσο ατομικά όσο και σα λαός(ελπίζω!) και εξυπνάδα έχουμε και κουράγιο..Όσο για την προστασία του θείου?Από "μέσα" μας ξεκινά κι αυτή..!

RadioWAVEs..............!!!!!!!

Λίγο η φθινοπωρινή μελαγχολία,λίγο η εμφάνιση της ως νωθρότητα και διάθεση απλά για άραγμα,αλλά ακόμα περισσότερο η εξεταστική με τις απαιτήσεις της που έρχεται εντελώς απρόσκλητα και διαταράσσει το χαρακτηριστικό φθινοπωριανό μούδιασμα,δεν ήθελε και πολύ για να μην ανανεωθεί το μπλογκάκι μας.....
Έτσι λοιπόν μετά από μία ολόκληρη βδομάδα-συνειδητοποιημένης(!!!!)αποχής εδώ είμαστε..
Και έτσι με κεκτημένη ταχύτητα από την προηγούμενη ανάρτηση,το αντικείμενο της σημερινής θα σχετίζεται και αυτό με τη μουσική...
Όχι βέβαια εν είδει μουσικού σιδηροδρομικού ταξιδιού με σταθμούς περιοχές από όπου διάφορα group του αγαπημένου μου ήχου ξεκίνησαν να γράφουν τη δική τους ιστορία στο μουσικό στερέωμα..
Ας διαφοροποιηθεί λοιπόν το ταξίδι σήμερα...
Ας πάμε σε ένα παραπλήσιο,με διαφορετικό δίαυλο αυτή τη φορά,ταξίδι..!
Τότε ήταν ταξίδι στη Βρετανική Ροκ..
Τώρα ένα ταξίδι σε διάφορους ευρωπαικούς σταθμούς.Σταθμούς.Ραδιοφωνικούς σταθμούς..
Τι καλύτερο?!
Πριν ήταν ένα ταξίδι από τραγούδι σε τραγούδι,group σε group..

Tώρα ένα ταξίδι από τα Ερτζιανά της Βρετανίας σε αυτά της Γαλλίας...Από εκεί σε κάποιο μουσικό-ραδιοφωνικό θάλαμο της Ιταλίας και τέλος δίπλα σχεδόν στο σπίτι μας,στην πόλη μας,μιλάμε για τόσο ενθουσιασμό και περηφάνια(αυτά τα δύο θα αναλυθούν κάτωθι που λέει...)

Θα αναρωτηθεί βεβαίως βεβαίως κάποιος υπάρχει κάποιος σκοπός σε όλα αυτά?Κάποια αιτία έστω?

Σκοπός υπήρχε..Να ακούσω την αγαπημένη μουσική μέσω μιας διαφορετικής ραδιοφωνικής πραγματικότητας,έτσι για να έχουμε αντίληψη του "τι παίζει"στα ξένα,ροκ,στην προκειμένη περίπτωση,ραδιόφωνα!
Και φυσικά υπήρχε η αιτία...Και είναι η απεριόριστη αγάπη μου σε ό,τι σχετίζεται με το ραδιόφωνο....Έτσι απλά...
Οπότε μέσω του ίντερνετ άρχισα από που αλλού?Τη Βρετανία!
Χα!Προβλέψιμος ε?!

Δεν είχα παρά να συντονιστώ λοπόν με το www.rockradio.co.uk.Εκεί μάλιστα μου έκανε εντύπωση πως το πρόγραμμα του βρετανικού rockradio διαφέρει σε κάποιες ώρες της ημέρας όσον αφορά τις περιοχές εκπομπής του(πχ Manchester/Scotland/North East)..

Τι ξεχώρισα από μουσικής απόψεως?Το παρακάτω τραγούδι που άκουσα για πρώτη φορά-και δεν τους το 'χα η αλήθεια είναι-και έχει έναν τόσο λιτό,αληθινό,βγαλμένο από τη ζωή στίχο που κάποια στιγμή όλοι μας το έχουμε πάθει,το έχουμε σκεφτεί αλλά δεν ξέρω πόσοι είχαν την εκκωφαντική πλάκα πλάκα ευθύτητα-απλότητα-ειλίκρινια να κοιτάξουν τον/την άλλο/άλλη και να το πουν:



"I don't love you like I loved you yesterday".....

Όμως τραγούδια σαν το παραπάνω είναι η εξαίρεση στον κανόνα του πιο classic rock που σηνηθίζει από όσα διαπίστωσα να παίζει το βρετανικό rock radio..

Έτσι λοιπόν μετά από ένα αποτυχημένο πέρασμα από τη Γαλλία γρήγορα γρήγορα έφτασα στη φινετσάτη Ιταλία για πιο alternative ηχητικές καταστάσεις...
Στο virginradioitaly.it λοίπον όντως το airplay τους ήταν πιο κοντά στον ήχο που ήθελα να ακούσω και μάλιστα με τεράστια γκάμα από 80's/90's/00's κομμάτια...Ποια ξεχώρισα?

Το στάνταρ ήταν αυτό:



Oι αδυναμίες είναι αδυναμίες!
Όμως και οι εκπλήξεις είναι εκπλήξεις...Για του λόγου το αληθές:



E?Καλούλι δεν είναι?!

Virginradio λοιπόν για 2-3 μέρες στον υπολογιστή μου στην ιταλική του έκδοση..
Μέχρι σήμερα το πρωί...Που εντελώς τυχαία έπεσα σε έναν πατρινό σταθμό με καταπληκτική μουσική..Κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ή!!!!!!!!Το εννοώ!
Και ταυτόχρονα απορώ που δύο χρόνια στην πολή δεν τον είχα ανακαλύψει!Δεν πειράζει!Συμβαίνουν αυτά!Κι όταν συμβαίνουν ενθουσιάζομαι...!!!Κι επειδή σας κούρασα θα προσπαθήσω να σας αποζημιώσω με ένα πολύ ταξιδιάρικο για μένα άσμα,με στίχους που αγγίζουν τη λυρικότητα και με ρεφρέν ειδικά που με ξετρελαίνει!
Το τραγούδι λοιπόν που ακολουθεί είναι μια ευγενική προσφορά του Wave 97.4(www.wave974.gr) που εντελώς τυχαία ανακάλυψα σήμερα.



Ενθουσιασμός,για το στυλ του σταθμού.
Περηφάνια,που η Πάτρα έχει τελικά τόσο καλό σταθμό!
A bientot!