Χρόνια πολλά λοιπόν!Χριστός Ανέστη!
Είθε οι Άγιες μέρες να έφεραν στον καθένα την ανάσταση που πιθανόν προσδοκούσε.Και φυσικά οι διακοπές να σας γέμισαν τις μπαταρίες με...φαγητό,ποτό και καλή διάθεση!
Επιστρέφουμε στην καθημερινότητά μας εντός κι εκτός blog,αφού βεβαίως πρώτα ευχηθούμε έναν καλό μήνα,προάγγελο της καλοκαιρινής σεζόν..!
Τα θέματα τρέχουν,ποικίλου ενδιαφέροντος,ποικίλης διάθεσης και φυσικά με διαφορετικής φύσης προβληματισμό για κάθε ζήτημα..
Να γράψουμε για Πρωτομαγιά,λουλούδια και πουλάκια κελαηδιστά?Δεν είμεθα τόσο ψημένοι..
Να γράψουμε για τον τελικό του Σαββάτου?Θα νευριάσουμε που μας @#$%^&*σαν τη χαρά οι κλασσικοί επικίνδυνοι..
Να γράψουμε για μουσικές αναμνήσεις?Βρε λέτε?Γουάη νατ?Ε?Για πάμε λοιπόν με μια σκέψη λίιιιγο πίσω.Όχι πολύ.Κάναν χρόνο.Βασικά ακριβώς ένα χρόνο και δύο μέρες.
Γήπεδο Απόλλωνα,περιοχή Περιβόλα,κάτι τέτοιο.30 Απριλίου 2010..Πρωταγωνιστές κάτι Αγγλόπουλα εκ του Μάντσεστερ ορμώμενα!Μπροστάρης ο Τιμ ο Μπουθ που ξαναέρχεται 6-8 Μάη στην Ελλάδα.Όνομα:James.Password:Senorita.
Ok.Το τραγούδι που μας "επέτρεψε" την εγκεφαλική-ψυχική είσοδο στο κλίμα της συναυλίας.Ε δεν ήμαστε και έτοιμοι.Τραγουδούσαμε κιόλας.Άρα?Βίντεο δεν υπάρχει.
Αμαρτία,το παραδέχομαι..Κρίμα μεγάλο να μην έχουμε την live in Patras εκτέλεση στο αρχείο μας..Πείτε κι εσείς κάτι!Κάτι για την περίσταση.Ή τελοσπάντων όποια περίσταση προαιρείσθε.Απλά πείτε κάτι!
Στιγμή μαγική αν και ομολογουμένως δεν περιμέναμε να μας συναρπάσει τόσο..Αλλά λίγο η εκφραστικότητα του ερμηνευτή,λίγο η χαρά που ψιλοξέραμε τους στίχους,πολύ τα εκατοντάδες φωτάκια από φλας και κάμερες γενικότερα,όλα στο βαθμό τους μας μάγεψαν..Και τα καλύτερα μόλις είχαν ξεκινήσει..
Κι εκεί ακριβώς έρχεται η επίδειξη των χορευτικών ικανοτήτων του Τιμ Μπουθ.Χορευταράς αυτός,χορευτικό και το τραγούδι!
Όμως κάθε συγκρότημα που σέβεται τον εαυτό του και τη δόξα του,δεν πρέπει να το παίξει λίγο δύσκολο?Ότι φεύγουν,κλείνουν το πρόγραμμα και μόοονο με σκληρά παρακάλια από το κοινό θα καταδεχθούν να επιστρέψουν επί σκηνής?
Μουφίτσες ας μας επιτραπεί η έκφραση.Αφού τα καλύτερα άσματα δεν τα είπατε ακόμα και τα κρατάτε για φινάλε βρε τρελοαγγλόπουλα,πλάκα μας κάνετε?!
Οk.Σας δικαιολογώ,μιας και όοοολοι το κάνουν.
Γιατί σου λένε,"James είμαστε,εδώ το κάνει κι η...Κελεκίδου,εμείς τίποτα?!"
Σχετικό βίδεο υπάρχει με το παρακάλι,το οποίο διήρκεσε 2,5 περίπου λεπτά της ώρας.Αλλά το προσπερνώ,γιατί η επάνοδος ήταν μοναδική.Με ένα τραγούδι soulful που λένε και οι Άγγλοι.Που αν μη τί άλλο προσφέρεται για αλληλεπίδραση με το κοινό..
"Δικόοοοοοοοο σας.......!"
Ωραίες αναμνήσεις,ωραία συναυλία,ωραία τα πάντα.Ας ελπίσουμε ότι και η...βαθιά πορφύρα της Classic Rock σκηνής στις 21 του μήνα θα μας συναρπάσει εξίσου.
Όχι τίποτα άλλο..Να έχουμε να γράφουμε-εφόσον υπάρχει και τότε το ταπεινό μας μπλογκάκι- του χρόνου το Μάη για μια υπέροχη μουσική βραδιά,με μια ...υπέροχη παρέα..
Πολύ μακρινό ακούστηκε..Θεού θέλοντος λοιπόν..Φινάλε πριν οι σκέψεις "βαρύνουν" το βράδυ της Δευτέρας μας!
