Είναι από τις στιγμές εσωτερικής πάλης,αυτές που σε βρίσκουν ανάμεσα σε δύο επιλογές-προοπτικές,όχι τόσο κρίσιμες ώστε να κρίνουν την έκβαση μιας σοβαρής υπόθεσης,αλλά τόσο ώστε να αποφασίζουν τι θα κάνεις τα επόμενα λεπτά κι ενώ-επιτέλους-η δροσιά αρχίζει να γίνεται αισθητή στο μπαλκόνι σου..
Δύο κόσμοι,δύο εποχές,δύο διαφορετικές καταστάσεις συγκρούονται..Η μία είναι χαλαρή,ταξιδιάρα,κατάλληλη για να κυλίσει ήρεμα το βράδυ σου μέχρι να χαθείς στο μαξιλάρι σου..Η άλλη είναι πιο συνετή κατά τα φαινόμενα τουλάχιστον,πιο ορθολογική και ίσως σου προσφέρει μια μεσοπρόθεσμη ηρεμία,αφού θα είσαι εντάξει με τις υποχρεώσεις σου.
Από τη μία σκέφτεσαι πως μια επιστροφή με ανάρτηση στο ομολογουμένως παραμελημένο blogακι σου θα σου προσφέρει ηθική ικανοποίηση μιας κι έχεις τύψεις απέναντι του,θα σε χαλαρώσει,θα αφήσει το μυαλό σου να ξεφύγει από τη λογική της εξεταστ...Όχι.Δεν έπρεπε να το πω.Αλλά θα μου πείτε η αναφορά σε "αυτήν" θα ήταν αναγκαία,μιας και το αντίπαλον δέος της χαλαρότητας και της ταξιδιάρικης ηρεμίας για απόψε το βράδυ,είναι το διάβασμα.Που θα σου εξασφαλίσει τη "μεσοπρόθεσμη ηρεμία" αν προλάβεις και διαβάσεις σημαντικό κομμάτι της ύλης παραμονές της κάθε εξέτασης..
"Λίγο ακόμα,αντέχεις μέχρι να κοιμηθείς να βγάλεις άλλο ένα κεφαλαιάκι,έλα μην τα παρατάς!"...!
Αυτή είναι η φωνή προς υπεράσπιση του.."αντίπαλου δέους".Όμως κάπου εκεί στο καθιερωμένο ρολάρισμα της αρχικής σελίδας ένας άλλος ήχος ξεφυτρώνει,ομολογουμένως καλύτερος από την ορθολογική(σπαστική,ναι!) φωνή υπεράσπισης!
Κι εκεί συνειδητοποιείς πως όλα συνηγορούν στον "άλλο κόσμο"..Με την καλοκαιρινή ένδυση,την πιο χαλαρή,που δεν την καταλαβαίνεις μόνο από την ενοχλητική όσο διαβάζεις ζέστη που σου δημιουργεί πονοκέφαλο.Συνειδητοποιείς πως μπροστά σου απλώνεται μια θάλασσα,τόσο ελκυστική όπου κι αν βρίσκεται γεωγραφικά..Άσχετα που για να τη φτάσεις πρέπει πρώτα να διασχίσεις το "βουνό" της "ονόματα δε λέμε" περιόδου!
Και εκεί παίρνεις μια βαθιά ανάσα,ξέροντας,περισσότερο ελπίζοντας,πως η εξεταστική είναι απλά ένα λοφάκι,μπροστά στα ..δύσβατα βουνά του χειμώνα,τα γεμάτα στιγμές ψυχολογικής,ηθικής,πνευματικής επίθεσης που δέχεσαι στην Ελλάδα του 2011..Επίθεση καθημερινή,δοκιμασία νεύρων τόσο πιεστική,εξάντληση υπομονής διαρκώς ανοδική..Και ακόμα περισσότερο ελπίζοντας το καλοκαίρι να σου χαρίσει κάποιες στιγμές διαφορετικής φύσεως έντασης,καλώς εννοούμενης,κάποιες νότες πιο ξέγνοιαστες κι αισιόδοξες.
Ένα καλοκαίρι πάντα είναι καλό κι ευπρόσδεκτο.Το συγκεκριμένο όμως είναι αναγκαίο.Όχι γιατί η Ελλάδα του 2011 θα αλλάξει ως δια μαγείας,αλλά επειδή έστω και σε επίπεδο ψυχολογίας κάπως θα ξεχαστείς.
Για το καλοκαίρι αυτό έχουμε μέρες να πούμε..Και θα πούμε.Όμως λίγο πριν το τέλος,πηγαίνω ένα χρόνο πίσω,όταν το blogακι δεν υπήρχε ούτε σαν ιδέα!Κοντεύει λοιπόν να κλείσει χρόνο,Θα αρχίσει και να..βγάζει δοντάκια για όσα κακώς κείμενα παρατηρούνται,για όσα ενοχλητικά ενισχύουν τον πιθανό μας πονοκέφαλο και..για όσους καθηγητές μας θα είναι "ατακτούληδες" στα θέματα τους!Το τελευταίο,μάλλον είναι αστεϊσμός.Γίνονται τέτοιες αταξίες?Πιπέρι!
Για το τέλος,εντελώς ασυνήθιστο μουσικό φινάλε.Έτσι είναι αυτά.Τα απρόβλεπτα του Ιουνίου!Καλό βράδυ,καλή πρόοδο..και ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου