Catch Eye Blues...

Πάντα η μουσική που ακούς μια δεδομένη στιγμή σε προδιαθέτει ανάλογα και εσύ με τη σειρά σου "προσαρμόζεσαι" σε αυτήν...
Άλλοτε βάσει στίχων προσαρμόζεις τις σκέψεις σου..
Άλλοτε βάσει ρυθμού προσαρμόζεις την ένταση της φωνής σε μια γκάμα από το "σιγοτραγουδώ" μέχρι το "χτυπιέμαι"..
Άλλοτε τέλος,προσαρμόζεις το ρυθμό σκέψης σου,αφήνοντάς τες ελεύθερες να παρασυρθούν στη μελωδία και να μπλεχτούν υπό τον ήχο της..

Μουσική από μουσική διαφέρει,τραγούδι από τραγούδι,φωνή από φωνή,χροιά από χροιά..Κι αν καθένα μουσικό δημιούργημα είναι βάσει των παραπάνω ξεχωριστό,περιμένοντάς σε να "προσαρμοστείς" ακούγοντάς το,στο μυαλό μου έρχεται η μελωδία ενός blues κομματιού!Πριν καιρό κάποιος λάτρης του συγκεκριμένου είδους μου περιέγραψε μια blues μελωδία,ως την ιδανική όταν είσαι σε ένα τρένο και σκέφτεσαι..Τότε προσπάθησα να με φανταστώ στην καμπίνα ενός τρένου με το βλέμμα να είναι αναμενόμενα απλανές,ίσως και νυσταγμένο..Όμως η προσπάθειά μου δε στέφθηκε από επιτυχία,μιας και τόσοι άλλοι ενοχλητικοί ήχοι μου έπαιρναν με μιας από τα αυτιά κάθε blues ήχο που σκεφτόμουν!Έτσι απάντησα στο κάλεσμα του κυρίου αυτού πως θα ξανασκεφτώ τη θεωρία blues-τρένο κάποια άλλη στιγμή..Πιο συγκεντρωμένα και ίσως όταν "πιάσω" τη σκέψη μου πιο...φευγάτη,πιο ταξιδεύουσα..!
Η στιγμή αυτή άργησε..Και εντελώς ασυναίσθητα ήρθε και εγκαταστάθηκε,όταν τυχαία έπεσα στο ακόλουθο:



Και να και τα ταξίδια της σκέψης,να και το βλέμμα,όχι βέβαια τόσο απλανές όσο του τρένου μιας και κοιτώ καρφωμένος την οθόνη προς αποφυγή κάποιου ορθογραφικού στις γραμμές αυτές.Και χωρίς μάλλον να μπω 100% στο μυαλό του κυρίου εκείνου,νομίζω πως ο συνειρμός έγινε και πάνω κάτω προσεγγίσαμε το νόημά του..
Ταξιδιάρικο λοιπόν το blues,σε καλεί να προσαρμόσεις τη σκέψη σου στην ταχύτητα και τη μελωδία της κιθάρας,της φισαρμόνικας..

Κι αυτό το επιτυγχάνεις ανάλογα με το τι σκέφτεσαι..Με κίνδυνο να φανεί πεζό το ακόλουθο,έρχεται το αντιπαράδειγμα..Είναι προφανές νομίζω αλλά όσο ταξιδιάρικο και να είναι το blues που ακούς,αν δεν είσαι συγκεντρωμένος και σκέφτεσαι...ότι πεινάς για (αντι)παράδειγμα,πώς να παρασυρθεί αυτή η σκέψη από τη μελωδία και το ύφος του ακούσματος?!Αντιπαραδείγματα νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να συλλάβει ακαριαία..Ακριβώς γιατί είναι κάτι προφανές και η "σύλληψη" είναι ενστικτώδης!

Όμως ξεπερνώντας το σκόπελο της πιθανής "πεζότητας",πρέπει εκτός από το αντιπαράδειγμα να σκεφτείς και παράδειγμα,σαν απλή εφαρμογή κατανόησης κάτω από το θεώρημα-τύπο-πρόταση-σχέση όπως συνηθίζεται στα μαθηματικά..

(clap clap)Μουσική παρακαλώ...!



"And on that fine and fateful day I will take thee in my hands I will ride on the train.. I will be the fisherman.. With light in my head you in my arms"

Χρειάζεται να πεις κάτι παραπάνω..?!Είχα σκοπό να φέρω παράδειγμα για το μεγαλείο των ματιών και το ρόλο τους στις δυτικές κοινωνίες...!Αυτό ήταν μια πιο επίσημη διατύπωση.Το παράδειγμα μου θα συνδύαζε κάτι με μάτια,ματιές,σκέψεις,χαμόγελα,ξανασκέψεις,ξαναματιές....ν φορές!Αλλά ο στίχος από το τραγούδι ήρθε κι έδεσε με το πνεύμα της ανάρτησης!Να'ναι καλά οι τραγουδισταί,μας έσωσαν από ενδεχόμενο αποτυχημένο παράδειγμα..Και τι θα λέγαμε μετά?!Άγιο είχαμε..

Άρα,η πρόταση της ημέρας ποια είναι?!
Βρείτε τα μάτια,κοιτάξτε τα καλά,σκεφτείτε τα και για να διευκολυνθείτε ακούστε το κατάλληλο τραγούδι,με πιθανή μεγιστοποίηση των αποτελεσμάτων αν το τραγούδι είναι ένα ταξιδιάρικο blues κομμάτι..
Να σημειωθεί στο σημείο αυτό,πως δεν υπάρχει αυστηρή χρονολογική σειρά μεταξύ τραγουδιού-σκέψης..Μπορεί να προηγείται η σκέψη και η μελωδία να έρχεται σαν "ουρά" της.Μπορεί με το clap-clap να περιμένεις μουσική,για να επενδύσεις με μελωδία τις σκέψεις που ούτως ή άλλως ξέρεις ότι θα κάνεις...

Τέλος το τρίτο ενδεχόμενο έχει την εξής μορφή..
Γράφεις τις σκέψεις(παραπάνω) και απλά ένα blues έστω και πιο άγριο έρχεται να κάνει φινάλε για σένα..!
Καλό βράδυ λοιπόν..!